- wierzgać
- глаг.• брыкать• брыкаться• лягать* * *несов. лягать(ся), брыкать(ся)+
kopać
* * *несов.ляга́ть(ся), брыка́ть(ся)Syn:
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wierzgać
Смотреть что такое "wierzgać" в других словарях:
wierzgać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, wierzgaćam, wierzgaća, wierzgaćają {{/stl 8}}– wierzgnąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, wierzgaćnę, wierzgaćnie, wierzgaćnij, wierzgaćnął, wierzgaćnęli {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzgać przeciw ościeniowi — {{/stl 13}}{{stl 7}} podniośle: buntować się bezskutecznie, daremnie przeciw nieubłaganej konieczności : {{/stl 7}}{{stl 10}}Czyta się jego poezję jak liryczny dziennik kogoś, kto nie próbuje wierzgać przeciw ościeniowi. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wierzgać — ndk I, wierzgaćam, wierzgaćasz, wierzgaćają, wierzgaćaj, wierzgaćał wierzgnąć dk Va, wierzgaćnę, wierzgaćniesz, wierzgaćnij, wierzgaćnął, wierzgaćnęła, wierzgaćnęli, wierzgaćnąwszy «o zwierzęciu: wyrzucać do tyłu obie tylne nogi, kopać tylną nogą … Słownik języka polskiego
wierzgnąć — → wierzgać … Słownik języka polskiego
oścień — przestarz. Wierzgać przeciw ościeniowi «buntować się daremnie przeciw nieuniknionemu»: „Nie usnę w żaden sposób!” – pomyślał Adaś. Natura jednak, baba przeraźliwie mądra i doświadczona, ujrzawszy krnąbrnego chłopczynę, zarzuciła na jego rozpaloną … Słownik frazeologiczny
fikać — ndk I, fikaćam, fikaćasz, fikaćają, fikaćaj, fikaćał, fikaćany fiknąć dk Va, fikaćnę, fikaćniesz, fikaćnij, fikaćnął, fikaćnęła, fikaćnęli, fikaćnięty, fikaćnąwszy «wywijać rękami, nogami, wierzgać, skakać; żartobliwie: tańczyć» Fikać nogami.… … Słownik języka polskiego
wierzganie — n I rzecz. od wierzgać … Słownik języka polskiego
fikać — I {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, fikaćam, fikaća, fikaćają, fikaćany {{/stl 8}}– fiknąć {{/stl 13}}{{stl 8}}dk IVa, fikaćnę, fikaćnie, fikaćnij, fikaćnął, fikaćnęli, fikaćnięty {{/stl 8}}{{stl 7}} wywijać różnymi częściami ciała, zwłaszcza… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
oścień — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mnż III, D. ościeńenia; lm D. ościeńeni {{/stl 8}}{{stl 7}} prymitywne narzędzie do połowu ryb złożone z żeliwnych lub stalowych ostrych widełek osadzonych na długim drewnianym trzonku : {{/stl 7}}{{stl 10}}Łowić ryby… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
rozbrykać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. dk VIIIa, rozbrykać sięam się, rozbrykać sięa się, rozbrykać sięają się {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} o zwierzętach: zacząć podskakiwać, wierzgać : {{/stl 7}}{{stl 10}}Młode koźlęta… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
